Ο ΦΟΙΒΟΣ
ONCE UPON A WINE
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βουλιαγμένη, ένα όμορφο παραθαλάσσιο προάστιο της Αθήνας. Όμως τα καλοκαίρια μου, από μωρό, τα περνούσα στο πατρογονικό κτήμα στο Ληλάντιο, σε μια περιοχή που οι ντόπιοι λένε Αμπέλια. Πριν καλά – καλά περπατήσω βρέθηκα στον ληνό και δοκίμασα το γλυκό μούστο. Σχεδόν βαφτίστηκα σ’ αυτόν, αν σκεφτεί κανείς ότι νονός μου είναι ένας διάσημος οινολόγος και μητέρα μου δημοσιογράφος οίνου!
Η οικογένεια μου δεν είχε ποτέ ασχοληθεί επαγγελματικά με την παραγωγή και το εμπόριο κρασιού, ο πατέρας μου είναι δικηγόρος. Όμως πάντα φτιάχναμε κρασί στο κτήμα για μας και τους φίλους. Κρασί με όλες τις προδιαγραφές! Έτσι από πολύ μικρός είχα μυηθεί σε όλη τη διαδικασία. Μου άρεσε τρελά ο τρύγος μετέφερα κι εγώ σταφύλια στο παραδοσιακό πατητήρι με το μικρό μου αυτοκινητάκι με μπαταρία, πατούσα με ευχαρίστηση τα δροσερά φρούτα και μου άρεσε που μου έδιναν να δοκιμάσω τον μούστο και να τους πω αν μου αρέσει. Παρακολουθούσα με μεγάλη αφοσίωση τους μεγάλους να δοκιμάζουν τα κρασιά για να καταλήξουν στα «χαρμάνια», ούτε ήξερα τι σήμαινε η λέξη αλλά μου φαινόταν πολύ σπουδαία. Και πρέπει να πω ότι αισθάνθηκα κρυφή χαρά όταν ο πατέρας μου έκανε ετικέτες των κρασιών κάτι ζωγραφιές μου από το προνήπιο!
Η άλλη μου αγάπη τότε ήταν η ζωγραφική , είχα ταλέντο μάλλον ,κι έτσι άρχισε στην πρώτη λυκείου η προετοιμασία για την Σχολή Καλών Τεχνών. Στο δρόμο όμως σκέφτηκα ότι η ζωγραφική για μένα ήταν χαρά, κέφι, ξέδομα, δεν ήθελα να την «σπουδάσω» ούτε να την κάνω δουλειά. Τι ήθελα λοιπόν…. …ήθελα την ελευθερία της φύσης! Τα αγαπημένα μου αμπέλια , το κτήμα στο Ληλάντιο! Στην πορεία την ζωγραφική την παράτησα και αντικατέστησα τα πινέλα με τον φωτογραφικό φακό.
Τα τελευταία χρόνια έχω εγκατασταθεί μόνιμα στη Χαλκίδα για να είμαι κοντά στα αμπέλια και μόλις πιάσουν οι ζέστες μετακομίζω στο κτήμα στο Ληλαντιο.
Όνειρα έχω πολλά ! Και μεγάλα! Μου αρέσουν τα λευκά κρασιά. Κρασιά δροσερά, νεανικά, να αρέσουν στον κόσμο. Άλλωστε τόσα δισεκατομμύρια καταναλωτές περιμένουν…. Θα ήθελα να φτιάξω ένα κρασί που να αρέσει πολύ ειδικά στους νέους και να γίνει το κρασί τους!
Προς το παρόν κάνω μικρά βήματα για να είναι σταθερά. Και νομίζω ότι αυτό είναι το σωστό. Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, έλεγε η γιαγιά μου .
